een witte roos....

schreef een dichtje over een witte roos die ik kreeg met de nationale ziekendag...

'k kreeg een witte roos,
1,2, blaadjes naar beneden, de andere mooi omhoog...
't was alsof de roos zei:
Zie je me staan, toe kijk me eens aan,
'k wil je wat moois geven
'k bloei voor ieder die me ziet,
weet je dat niet?...
Soms kijk ik even , dan doet dat me iets...
Ik kan niet zeggen wat, maar je bent een pracht van een roos...
misschien maar voor even...
maar zo is het leven,
af en toe komen we wat tegen,
zoals jou 2 blaadjes naar beneden...
Verder ben je een mooie witte roos die me hoop geeft
in het leven...
Weet nu waarom ik je kreeg,
'k moet verder met mijn leven,
al is het misschien nog maar even...

Mai Van Gool

omdat 1 november dichterbij komt...
het volgende tekstje..:

Loslaten is een stukje van ons leven,
loslaten ervaren we als een gemis,
vooral als er liefde in het spel is...
Er zijn dan tranen om de mooie dingen die we samen deelden...
Laten we terugdenken aan...
genieten van kleine dingen,
want dat is juist hetgene dat ons leven
zo boeiend maakt..
zo echt de moeite waard.
Wetend, ik ben nooit alleen ,
samen komen we er doorheen...
Dank je wel voor de mooie jaren,
die we samen waren,
'k zal ze diep in mijn hart bewaren...
liefs, Mai Van Gool

wens jullie nog vele zonnige dagen, vol met warme herfstkleuren...