afscheidsviering Josée

vandaag naar een afscheidsviering geweest,
van iemand met een groot hart...
niet voor haarzelf, maar voor vele zieken,
vele vrienden, en vooral voor haar gezin...
haar kleinkindjes gingen voorop,
verbonden met haar,... met witte linten...
ze werd meegedragen door haar gezin...
haar kleinkindjes staken het licht aan,
telkens werd er maar één woord gezegt,
zoals lief, blij...
zo was zij...
Guy verwelkomde iedereen, en ja, er waren,
vele, vele vrienden die haar omringden...
haar ziekte heeft ze moedig gedragen,
mensen die veel geleden hebben
ze horen en zien alles heel anders...
Iets wat me erg trof is:
een dankbare zucht van bevrijding welt uit je op:
je houdt van de mensen omdat je geleerd hebt
van jezelf te houden, niet zoals je zou willen zijn
maar gewoon zoals je bent.
mooi hé...maar moeilijk...

liet vele tranen vloeien,
maar wat was de viering mooi...
op het einde mocht je op eender welke manier
elkaar vrede wensen...
kreeg warme zachte zoenen, knuffels,handen...
dat kan je van binnen zo verwarmen,
moest denken,
zelfs nu, nu ze niet meer is,
is ze er toch,
want kijk, de mensen laten zien hoe het kan,
en ja, dat neem ik mee...
de muziek was zacht en sfeervol,
dank je Josée,
om wie je was,
om wie je bent,...

nu ben je op weg naar je thuis,
vrij, zonder pijn, zonder zorgen,...
 wens je een goeie reis...
liefs, Mai