zo dankbaar...

ging vanmiddag naar het rusthuis,
een koppel bezoeken,
ik moet zeggen, het was een hele tijd geleden,
na te kloppen, en het binnen piepen,
zo'n warm welkom gekregen,
zo'n warme knuffels,
tranen in de ogen
kregen ze,
wat doet dat met een mens als ik,
wel mijn hart werd zo warm, zo gelukkig,
maar vooral zo dankbaar,
omdat het zo gemeend en echt was...
een leuke babbel gedaan,
geluisterd naar hun verhaal,
dat best heel triest was,...
want deze week een paar tafelgenoten verloren,
en vanmiddag nog een lieve buurvrouw...
ben haar samen met haar gaan groeten,
afscheid genomen, van een buurvrouw van waar ik vroeger woonde,
naast mijn ouders thuis...
ze lag zo vredig...herkende haar nog...
haar begroette ik voor het laatst,
maar het koppel dat ik bezocht,
daar ga ik gauw weer heen,
want ze gaven me zo'n dankbaar warm gevoel,
zo'n houden van...
het doet me gewoonweg goed me welkom te weten...
een ingeving dank zij het goeie weer...
genoot van het weerzien, samen met hen,
tot gauw,
liefs,
Mai Van Gool