het is zo stil,
enorm stil,
zaterdag kwamen ze bijeen,
voel me zo verdomd alleen,...
charelke is slechts tien cm groot,
maar toch mijn redder in nood,
hij kruipt in mijn hand,
snuffelt en kijkt naar mij,
tranen druppen neer,
want voel me zo verdomd alleen...
de slaap wil niet komen,
missen...
ik weet niet waarom,
k' wou dat ik het horen kon...
hoewel dat me zelfs niet geeft,
een teken van leven,
van hen...
en degene die ik zo graag zie,
k'schrijf mijn gevoelens neer,
wat doet mijn hart zeer...
wil gewoon moeder en oma zijn...
Mai Van Gool
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten