zo moeilijk...soms

zo moeilijk soms,
de laatste weken verschillende malen naar een afscheidsviering,
verrijzenisdienst geweest,
telkens valt het me op hoeveel mensen er zijn,
er komen om afscheid te nemen,
soms denk ik,
waar zijn die mensen tijdens mijn leven,...
de meeste mensen zijn warm omringt door
kinderen, klein- en achterkleinkinderen,
sommige gaan al lang alleen verder met hun leven...
soms word ik warm als ik hoor hoe mensen houden van elkaar,
van hun ouders, broer of zus,...hun kinderen en kleinkinderen...familie...
in het dagelijkse leven is de wereld dikwijls zo hard,
in zo'n viering zie je dat mensen geraakt worden door het leven,
door het sterven van...
telkens hoor je hoe goed ze waren,...speciaal en uniek,...

soms ben ik benieuwd wat ze van mij zouden vinden,
hoe ze over mij gaan vertellen...?
gaan ze dan zeggen dat ik mijn best niet deed?
ik iemand in de kou liet staan...?

soms denk ik,
de kerk zal leeg zijn,
want mijn wereld is zo klein de laatste jaren,
ik weet dat er mensen zijn die van me houden,
ik weet dat er mensen zijn die me zijn vergeten, hoewel ik hun nooit zal vergeten...
denk elke dag aan hun, de grote en de kleinen...
ons leven is warm, warm door onze liefde voor elkaar,
onze liefde voor hen die ons leven delen...
mijn leven,
soms is het zo moeilijk om te verstaan,
soms is het zo mooi om te beleven...
mijn leven...
wat gaan ze zeggen over mijn leven...
mijn leven dat ik met iedereen wil delen,
want ik doe niets liever dan geven, delen,
luisteren en horen hoe het gaat...

dank je wel! wil ik zeggen aan al degene die proberen
even wat tijd met ons te delen...
aan degene die verstaan hoe moeilijk het is, om zonder hen door te gaan met leven, met houden van...
dank je wel voor dit lezen,
dank je wel voor er zijn,
voor Fons en mij,
liefs voor iedereen,
warmte en begrip,

Mai Van Gool