vrienden - buren...

goeie morgen allemaal,
heb een verhaal,
zo gewoon en zo mooi,
ze kwam gisteren even binnenspringen,
'k zat aan de tafel met een puzzel voor me,
ze nam een stoel erbij,
en zei, " en hoe is't met jou?"
het was niet zomaar een vraag,
ze luisterde naar mijn verdriet,
ze zag mijn tranen,
ik zag de hare,
ook zij heeft een verhaal,
om stil bij te staan,
samen deelden we,
samen gaven we elkaar een knuffel,
terwijl de tranen stroomden...
ze nodigden ons uit voor die avond,
ik zei eerst "nee", zit veel te lastig in mijn vel,
maar ze zei, dat zien we straks dan wel,
we zijn gegaan en een hele tijd gebleven,
tranen zijn er niet meer gevloeid,
we hebben hun trouwalbum gekeken, hun trouwdag meebeleefd,
we hebben foto's van heel vroeger en nu gekeken,
zelfs ons kinderen zaten ertussen...
mocht over hen vertellen,
we mochten samen delen, over het leven,
gewone dingen van elke dag,
naar huis toe gegaan,... en geslapen vannacht,
dank je wel,
vrienden-buren,
je zei, we zijn er voor elkaar,
voor een lach, maar ook een traan...
ze menen het echt...
zo blij met deze mensen, die ons opnamen in hun gezin...
we genoten zo,
ook wij hebben vele foto's, vele momenten om te delen,
ze zijn altijd welkom,
net als iedereen,
met een lach of met een traan,
want samen kunnen we er beter tegenaan...

Mai Van Gool