zaterdag 25 januari 2014

klein... en toch groot...

kleine dingen,
zijn dikwijls heel waardevolle dingen,
ze gebeuren zomaar,
elke dag,
soms zie je ze, soms niet,
soms voel je ze, soms niet,
op een dag als vandaag en van de week,
als je naar een afscheidsviering gaat,
dan sta je stil,
even stil bij dit leven,
zo gewoon en ook zo speciaal,
vandaag werd Bernard te graven gedragen,
zijn vrouw en 3 zonen
een hand gegeven, sterkte gewenst,
met mij heel velen,
hij was net 60 geworden,
nog een week en hij zou op pensioen gaan,
waarom? ..
het gaat niet om de jaren,
maar om zijn leven,
dat zo waardevol was voor velen,
de kerk zat dan ook helemaal en meer vol...
ik mocht Bernard leren kennen op de atletiek,
we gingen samen lopen op de training bij ack,
altijd was er een groet, een woordje dat deugd doet,
over thuis, zijn kinderen, zijn werk, zijn ...
zoals zijn zoon zei:, hij was niet groot van gestalte, maar wat was hij een
grote meneer..
met Kerst zag ik hem nog, hem het beste gewenst, hij deed dat aan mij,
Bernard, bedankt hé!
voor de zovele keren dat je er was voor zovelen, anderen, ...
op je werk, thuis, in het verenigingsleven...
jij zag de kleine dingen van het leven,
hoe vogels zingen, ... alles groeit..
leeft...
of zoals je vrouw zei:
Bernard, jij gaf me alles wat ik graag had,
Ik hou van jou
het liedje:
een mooie vogel wil ik zijn ...
 sloot de viering af,
iedereen ging stil naar buiten...
dank je wel Bernard,
het ga je goed,
je hebt het verdiend...

Mai Van Gool

Geen opmerkingen:

Een reactie posten