Bart

Vandaag namen we afscheid van onze vriend Bart,
we hebben hem een jaarke geleden leren kennen in Vesalius,
daar komen chronisch zieken samen om een babbelke te slaan,
bezig te zijn met kleuren, klossen, breien, haken, foto's, tablet...
vooral met samen zijn,
delen,
elkaar leren kennen is zo bijzonder, ...

Bart, je bent 64 jaar mogen worden,
samen met Magda je vrouw, hebben we je leren kennen,
een beetje toch, ...
je was drukker van beroep, je speelde, werkte, met woorden, letters, zinnen,
poëzie was je hobby, mede je manier van gevoelens kenbaar maken, ..
samen hebben jullie pas de poëzieweek in Hooidonk meegemaakt,
Bart je schreef er je laatste gedicht,
'Misschien', is de titel,
hiermee schreef je neer hoe je vocht om te leven, ...

je goedkeuring voor je electrische scooter is er ... eindelijk, jammer genoeg ben jij er niet meer om er mee te rijden,
je probeerde mijn scooterke een tijdje geleden,
dat was het, dat zat zo zalig, zo fijn, ge reed er mee rond, dolgelukkig..
je bracht sfeer, soms op een droge manier, .. heel gevat,
je hield van een leffe, ... samen klonken we om dat nog veel te mogen doen...
je hield van klassieke muziek,
je hield, houdt van Magda, je stiefkinderen, je 5 kleinkinderen,
je hebt ze zoveel als je kon gegeven,
dat hebben we gezien, gehoord en gevoeld ...

hoop je gedicht 'misschien' ergens eens te lezen,
probeer te verwoorden wat jij schreef,

je wilde vertellen,
als dat niet meer kon, schrijven,
als dat niet kon, lezen,
als je niet meer kon zien of horen, dan zou je voelen, ...
als je dacht dat er niets meer kon,
dan eindig je je dicht met te schrijven,
dan ...
is er misschien nog iets...

jou woorden zo gevoelig warm geschreven,
hoop ze hier nog eens te kunnen delen...
vaarwel Bart,
dank je wel voor jou geven, ons leren hoe je nog kan leven ondanks...

Mai Van Gool