goeie nacht,
na enkele uren wakker gelegen te hebben, en tranen de vrije loop hadden, besluit ik een tekstje hier neer te schrijven,
het moet er even uit, even neerschrijven het zovele dat ik voel, de laatste tijd zovele emotionele momenten gekend, geluistert naar... er proberen te zijn voor...
maar ben zelf zo moe, ... en kan de slaap niet vatten, ... ik voel gewoonweg téveel, en kan het niet kwijt... voel me gewoon ziek van té... moe... en dat is lastig, ...
ik weet het niet, ... augustus en september zijn maanden met vele verjaardagen, gebeurtenissen, herinneringen... en ja, ik weet het, soms verwacht ik misschien iets teveel, gewoon een knuffel, een proficiat, een luisterend oor, een foto, een kaartje, ... ik weet het niet,
maar wil er zijn voor anderen, naar hen luisteren, er zijn voor hen wordt lastiger met het zo moe zijn...
denk, schrijf het even van me af, even aan ik weet niet wie vertellen wat ik voel, ... dan kan ik misschien seffens rustig de slaap vatten,
ik ben dankbaar en blij met de mensen om me heen, met het kleine dat ik voel, dat we meemaken, zeg maar, zoals dat Fien en Sam een liedje voor ons zingen, dat Fien een bloemetje plukt in onze tuin, en dat inpakt, want ze wil me een cadeautje geven, het kaartje dat Foppe zelf getekend had voor mijn verjaardag, ...en zo zijn er nog vele kleine dingen die me zo gelukkig maken, kreeg van een vriendin van de week zomaar een knuffel, een warme knuffel, het kan zo goed doen...
heb volgens mij maar één probleem en dat is loslaten wat ik zie, hoor, meemaak, ... het blijft dikwijls spoken in mijn hoofd, ...
én, ik weet dat ik heel gelukkig mag zijn, want we zien de kinderen, de kleinkinderen, ... én we zijn nog samen, genieten met zijn twee van en met elkaar...
aan degene die dit lezen, dank je wel, ...
even mijn hart luchten op papier, even een stukje van jou tijd... om hier te kijken, wens jullie nog het allerbeste toe,
veel liefs en een zoen van mij erbij,
Mai Van Gool
Geen opmerkingen:
Een reactie posten