dus een statie lager, ...het was een hele drukte om al de spulletjes een mooi plekje te geven,ik kreeg de mooie job van voor ons moeke te mogen zorgen,
kreeg daarnaast, 2 mooie zalige momentjes te beleven,
zag ons moeke fietsen, zag ze armoefeningen doen,
terwijl lacht ze, babbelt ze, geniet ze van de andere mensen,
van de zo gewone terugkomende praatjes,zo gewoon, zo warm, zo lief, ...
ze deed me versteld staan,
ze ging samen met Els(kinesiste) met de rollator,
zo heerlijk, zo zalig om zien,
ze was zo gelukkig,
ze keek zo blij,
kan daar zo van genieten,
in de namiddag had ik samen met Bernadette een dichtnamiddag,
dichtjes voordragen, .. op 'tschoon verdiep,
we waren met een 28 tal mensen, ons moeke ging mee, haar knuffel ook,...
zo'n dertigtal dichtjes passeren dan de revue,
weer deed ons moeke ons versteld staan,
ze zei heel het dicht "de krekel en de mier" op,in een langere, mooiere versie dan in mijn dichtenboek,
zo rustig, zo met toon,
zo zalig, dat het gewoonweg stil was, ...
en daarna applaus...
vandaag, was de dag zo anders,
voelde me na gisterenavond kwetsende woorden gekregen te hebben,
een slapeloze nacht, echt ni goed;..
zag ons moeke wenen, prentje van ons vake in de hand, toen ik toekwam,
bel erbij, (ze kan niet bellen)
tv op, zo dichtbij...
gaf haar gelijk een knuffel, tv uit, en kijken naar elkaar,elkaar verstaan zonder woorden,
plots kwam tante Ida en Margo even binnen wippen,
wat deed dat goed,
een tasje koffie, een koek erbij,
gezellig samen zijn... even was de stilte, de leegte voorbij...
de warme sfeer, dat lieve was er weer,
een foto genomen,daarna vol goeie moed de tuin in,
haar dieren, bloemen, kleuren, geuren laten zien, ruiken, ...de vlinderstruik,...
het deed ons beide zo goed,
terug boven gekomen, even buiten op het terrasje gezeten,
stil genoten van dat groene, die zo hoge bomen..samen met enkele bewoners,
terug op de kamer, samen woordzoeker gespeeld,na 2 dagen bezig te zijn geweest,
vonden we allebei best wat woorden,
was er soms dat kijken naar elkaar,
elkaar zo goed verstaan,...
rond 5 uur naar de refter gegaan,
het was stil, toch sprak ik ieder aan, een goeie avond,
de namen van de mensen aan de tafel bij ons moeke,
kijken naar de verpleging,en dan die ogen van ons moeke zien,
zo bang, zo triest, goeiedag gezegt,
stil weggegaan, hoop dat de boterhammen haar deugd hebben gedaan,
wenend naar huis gereden,
mis dat warme thuisgevoel, wil zo graag wat vriendschap voelen,
thuis ingestort,
even wat getypt, .. gesnikt, ...
gerust...
vake ik mis je,
jou "bedankt hé"
jou kijken en zorgen voor ons moeke,
én ons;..
Mai Van Gool
Geen opmerkingen:
Een reactie posten