Kalmthoutse Heide

naar aanleiding van de schrijfwedstrijd schreef ik eerst deze tekst,

'In de Stille Kempen, op de purpre hei',
een liedje van vroeger,
dat je nog kent, 't zingt als vanzelf
s'morgens vroeg in de heide genieten van
die bedauwde bruin-grijze tinten,
met de ochtendzon komen de zand-paars-groene kleuren naar voren,
lopen, wandelen, stappen,
het is om het even,
je komt vanzelf 'stilte momenten' tegen,
ze doen je dromen,
laten je genieten van die natuur,
met al zijn pracht,
alleen, met jou, samen, met velen,
in het grenspark Kalmthoutse Heide kom je
altijd wel 'stille plekjes' tegen,
gewoon even stilstaan, of zittend in het zand, je ogen sluiten,
genieten van geluiden, de geuren, de zonnekleuren,
je voelt je nietig, klein in dat grote om je heen,
dat hartverwarmende geheel...
vogelkes horen fluiten, de wind in je haren, het zand tussen je tenen,
spelen in, met de natuur geeft je een ware rustkuur,
een regenboog zien, een ree verscholen tussen het gras en de bomen,
In de stille Kempen, op de purpre hei,
daar wil ik heel graag zijn,
met jou dicht bij mij
ze doet me danken, bidden
dat vele dat mooie mogen minnen...

daar het dicht maar 7 regels tellen mag, werd het deze:

Tussen bedauwde grijs-bruine tinten,
zonovergoten zand, paars groene kleuren
zittend, de stilte laten zijn
mijn ogen gesloten
jou stilte, jou adem horen, voelen
dicht bij de mijne,
stille taferelen verschijnen,
samen met de natuur, zo puur...

Mai Van Gool