het duurt zolang... die pijn...

 het duurt zolang die pijn, het is bijna niet te doen, 

als sinds de kerstdagen pijn, en ja, nu nog steeds, na meer dan een maand geleden geopereerd te zijn, is er die pijn, die zenuwpijn, ...

ik ben ze zo moe, ... sinds woensdag is er maag en buikpijn bijgekomen, nu na 2 nachten bijna niet te slapen, zitten de tranen zo klaar...

wil beter worden! wil maar 1 ding en dat is geen pijn, ... het maakt me moe, droef, triest, want mis de kinderen en kleinkinderen, mis het zwemmen, de babbelkes, het sociale, ...

het blokje wandelen wat we daarvoor bijna dagelijks met zijn 2en samen deden, nu is het dikwijls stil, niet altijd, want er zijn vrienden die even chatten of bellen, of een bezoekje doen zo af en toe, en dat lijd wat af, dat doet goed... 

Fons heeft het niet gemakkelijk, zelf last en dan ik nog...

de nachten duren zo ontzettend lang, als je ligt te piekeren, te denken, te hopen, en ja, je niet kan slapen van de pijn...

het duurt zolang,... het duurt zolang, ... versta je dat ik moe ben?

versta je dat er tranen rollen? 

begrijp je, dat ik mijn verhaal eens kwijt wil, al is het op papier... ?

wil zo graag Mai zijn, zo graag genieten van ons tuintje, er dit jaar nog niet ingeweest,... 

ik ben moe... 

hoop dat mijn volgende post beter is, vrijdag naar dr Hes, neurochirurg, ... ik hoop op beterschap...

Mai Van Gool